Volwassen worden

 

Het volwassen worden, dat gaat vaak met vallen en opstaan.

Voor sommige mensen zit alles mee en anderen hebben vaak alles tegen.

Ik ben zelf 51 jaar oud en heb vier kinderen en twee kleinkinderen.

Mijn leven heeft veel ups en downs gekend, en soms gaat het snel weer de juiste kant op maar je kan er ook wel eens in blijven hangen.

Tijdens het proces van volwassen worden, krijg je met gevoelens te maken die je beter kunt beheersen.

Je zegt iets sneller sorry en denkt iets meer naar over het leven.

 

Toen ik volwassen werd 

 

Tja, toen ik geboren werd was ik een huil baby hoe dat kon en kan zijn ze nooit achter gekomen.

Ik was heel veel ziek als jong meisje had ik zwaar bloedarmoede .

Het was zo erg dat ik elke week mijn bloed moest laten prikken en ik zelfs op den duur een waterbuikje had.

Mijn ouders hadden een goedlopende horecazaak en mijn moeder was dag en nacht aan het werk.

Wij zijn als kinderen heel erg verwend geweest qua materiele dingen.

Door dat ik veel ziek was, was ik dan ook wel een zorgenkindje .

Tegenwoordig doen ze overal testen voor maar zo was dat in mijn tijd nog niet echt.

Ik was erg druk en kon mij voor niks concerteren, ik kon niet schrijven en niet lezen.

Ik was in de klas meestal de clown en had een erge grote mond normaal heb je dat in de pubertijd maar bij mij was dat ervoor.

Niemand kon mij leren lezen of schrijven kreeg bijles ook dat hielp niet.

Nu jaren later met de techniek van het heden ( Spellingscontrole ) en mijn eigen interesse lukt het mij aardig om foutloos te schrijven.

Soms kloppen de zinnen niet maar beter dan mijn best kan ik het niet doen.

Ik was 17 jaar en woonde samen daar begon de volwassenheid bij mij.

De zorgen voor rekeningen en de afspraken en je werk.

Wel vreemd dat als je die verantwoordelijkheid krijgt dat je hersenen dat ook gaan opnemen en je op een één of andere manier veranderd.

Ik vond namelijk lezen al van jongs af aan heel erg leuk, ook al had ik er wel moeite mee en verdraaide ik vaak woorden en danste op den duur de letters door het boek heen.

Ik ging gewoon vrolijk door, nu kun je dingen op zoeken op het internet of je voor laten lezen.

Dat was er toen nog niet en ik denk dat dat wel mijn geluk is geweest.

Want ik heb mij alles zelf geleerd, en ik moet toegeven dat ik het ook nog eens heel erg leuk vind.

Had ik in deze tijd jong geweest dan hadden ze verteld aan mijn moeder dat ik ADHD zou hebben en dyslexie.

Misschien is dat zo, maar dan heb ik mij daar mooi door heen gewurgd .

Bij het volwassen worden houd het ook in dat je keuzes maakt en niemand weet op dat dan de juiste is.

 

Hoe voel jij je

 

Je eigen gevoel en denkbeeld is het belangrijkste in je leven.

Men zegt ook wel volg je hart, veel mensen geven daar geen gehoor aan .

En dat is dan best wel jammer omdat je dan altijd een stukje ontevredenheid kan houden.

Vaak is je eerste gedachten gang de juiste, alleen word die soms door anderen aangepast.

Dat heeft te maken met de persoon die je bent, en met de gevoeligheid.

Het is een beetje net zo met pesten.

Ik had vroeger flaporen en men noemde mij " flapperjoey " ik zat daar dus helemaal niet mee.

Mijn zus was stevig en men noemde haar " puddingbal " zij zat daar heel erg mee.

Met het gevolg dat ze haar bleven pesten en mij dus niet. ( later had ze dan boulimia en anorexia )

Pas naar de geboorte van mijn derde kind heb ik mij laten helpen aan mijn oren. 

Door dat de verloskundige mij erop wees dat als ik het niet zou doen mijn kinderen het ook minder snel zouden doen en de kans erin zou zitten dat ze gepest zouden worden. ( ja zouden ze dan net zo denken als dat ik dacht toen ik jong was? )

Daar wou ik het er niet op gokken en ging dus voor de operatie, na mij volgde mijn nichtje en mijn oudste dochter.

Dus keuzes die je maakt maak je dus ook voor je gezin.

Toen ik 28 jaar was besloot ik om samen met mijn kinderen als alleenstaande moeder verder te gaan.

Mijn ex en ik waren te jong bij elkaar gekomen ik was 14 jaar en hij was 17 jaar.

Wij brachten het slechte bij elkaar omhoog en dat is niet altijd goed.

Mijn kinderen waren nog jong en hebben het niet echt als erg ervaren.

Gelukkig maar dat had ook anders gekund, en ik kwam in een house fase van mijn leven.

Dronk niet en was dus altijd de BOB voor iedereen maar ik leefde en voelde me vrij. ( Een soort van een geluk momentje)

Veel dingen tussen door meegemaakt en daar weer een les uitgehaald. ( Ook dingen minder leuke dingen)

Ik ben met alles altijd eerlijk geweest tegen mijn kinderen in de hoop dat ze dat zelf later ook zouden doen bij mij.

Ik was streng en heel erg duidelijk maar ook een soort van vriendin.

Een leerzame tijd was het op zeker.

Wat ik probeer aan te geven is doe juist de dingen waar jezelf in geloofd en waar je goed in bent.

En laat je niet van je wijs brengen door wat andere mensen denken of vinden, je moet in jezelf geloven en vertrouwen.

Doe je dit niet, ja dan zal je nooit de dingen doen die je graag zou willen.

 

Als je een beetje je eigen dromen gaat verwezenlijken 

 

Je eigen dromen verwezenlijken, ja dat kan je niet in één dag doen.

Dat gaat beetje voor beetje Romen is namelijk ook niet in één dag gebouwd.

Bedenk wat jezelf wel en niet zou willen bereiken en geloof daar in.

Maak wel mezelf een afspraak wanneer je allemaal zou willen en werk daar dan rustig naar toe.

Toen ik nog heel klein was wou ik altijd weg uit Nederland en wonen in Portugal.

Vraag mij niet hoe ik bij Portugal kwam want ik ben daar tot vandaag nog nooit geweest.

Maar 11 jaar geleden kreeg ik wel de kans om met mijn man en schoonouders en overgroot oma en mijn twee zoons naar Zuid Spanje te gaan.

Die kans heb ik toen aangegrepen en wij zitten naar 11 jaar nog steeds in Spanje tussen door ga ik aldoor naar Nederland.

We hebben vaak geleefd net als de mensen in ""Ik vertrek"" en in de positieve zin ""Help mijn man is klusser"" alleen zijn wij mijn man en ik niet echt vertrokken en verbouwd mijn man wel en maakt hij ook alles af.

Alleen onze jongste zoon van 14 jaar is vertrokken en spreek vloeiend Spaans, Engels en Nederlands en woont daar dus gewoon en gaat gewoon naar het Spaanse onderwijs.

Mijn oudste zoon is toch terug gegaan naar Nederland, hij ging ook mee op het moment dat hij aan het puberen was.

Hij was toen 15 jaar, en het was te zwaar voor hem helemaal omdat we toen in de bergen woonde.

Voor hem was dat helemaal niks weg sociaal leven, dus toen hij 16 jaar was heeft hij besloten terug te gaan naar Nederland ( slik dat was wel even heel zwaar).

Ik werkte en mijn partner heeft een eigen klusbedrijf  dus wij gaan altijd om en om naar Nederland.

Gelukkig ook maar want dan zien wij onze kinderen en onze kleinkinderen en familie en vrienden.

 

Terug kijken naar je leven wat zou je anders doen

 

Als je terug kijkt naar je leven en het en je zou het kunnen veranderen, zou je dan ook iets veranderen of juist niet.

Ik zelf zou alles denk ik zo wel zo laten, nou met een paar aanpassingen.

Maar in grote lijnen zou ik het zo laten.

Ik moet je wel eerlijk vertellen dat ik tijden de COVID in Spanje zat. ( Nou dat was heel erg zwaar)

De regels waren heel erg streng je mocht nergens naar toe dus ook niet het land uit.

Met dat alles wil ik jullie niet vermoeien want zoals het in Spanje was zo was het zeker weten niet in Nederland.

Het heen en weer gaan naar NL zat er dus ook niet echt in, dan besef je pas hoe erg je je kinderen en kleinkind(eren) mist.

Gelukkig heb je tegenwoordig de sociale media en kan je veel volgen en je familie zin op afstand.

Maar dan kom je wel even weer met je beide voeten op de grond.

Je komt in een soort van negatieve spiraal,  en ga je na denken willen wij dit nog wel.

Maar gelukkig hebben wij ons herpakt en zijn wij door gegaan met de dromen die wij hebben.

Wij leven dus in een dubbel leven, zo zit je nog in de zon en dan 3 uur later zit je in de kou en regen.

 

Kun jij jezelf niet de positieve kan op sturen

 

Als het jezelf niet lukt om uit de negatieve spiraal te komen dan heb ik een paar advertenties op mijn site staan.

Waar je misschien wel wat aan kan hebben om alles weer wat positieve te zien.

Bij mijzelf helpt het echt om muziek op te zetten.

Zoals de vrienden van ""Amstel live "" in mijn eentje kijken en lekker mee brullen.

Hahahaha, ja ik wil het jullie niet aan doen om er naar te luisteren maar geloof mij ik geniet daar echt van mensen die mij kennen weten dat ook.

 

Hier onder staan wat links de eerste is wel erg handig helemaal als je wil laten weten dat je iemand mist of omdat je er even niet kan zijn.

Ik stuur ook wel dingetjes vooral naar mijn kleinkinderen, gewoon omdat ik het erg leuk vind.

Verder heb ik meer links op mij site staan de meeste dingen die er op staan staan er omdat ze heel erg handig zijn en je uit veel dingen wat kan halen.

Er komt zo ook nog een boek op over de zon hoe goed die wel niet is voor de mensen. Ik zou gewoon eens een keer een kijkje nemen bij de links en wie weet zit er wat bij voor u.