Baby, peuter, puber en volwassen
Ja als kinderen net geboren zijn, dan zijn ze nog heel erg afhankelijk van de verzorger/ouders.
Ik zelf kon en kan nog altijd geniet van baby's en er de hele dag mee zitten en naar ze kijken.
Het is een wonder dat zo een mensje in je buik heeft gezeten en dat je die samen hebt gemaakt.
Vaak zie je dingen van de moeder en vader terug in de baby een echte wonder is dat.
Ik zelf heb dat vier keer meegemaakt en van alle vier het anders beleefd.
Mijn oudste dochter nu alweer 31 jaar en zwanger hun eerste kindje.
Och ze was zo lief en vrolijk en deed alles volgens de boekjes.
Ad goed dronk goed en was een duimzuiger.
Als peuter deed ze het ook erg goed
Als puber was ze in een keer een drama snel boos nergens geen zin in.
Maar hield zich wel altijd braaf aan alle regels.
Volwassen ze werd volwassen en toen was ik haar kwijt......
Mijn vriendin, maatje, steunpilaar ze was altijd alles tegelijk.
Nu wordt ze zelf een moeder en daar ben ik super trots op ik weet dat ze het kan.
Mijn tweede dochter nu alweer 29 jaar en heeft een dochter van 4 en een zoontje van 1.
Een hele bijzondere baby was ze totaal niet zo als de eerste ze was een huilbaby wat later bleek met een reden.
Ad en dronk heel erg slecht en heeft haar eerste jaren heel veel het ziekenhuis doorgebracht voor onderzoeken.
Deze kleine bleek dus slechthorend te zijn en ze had altijd een kersenspeen daar genoot ze van.
Als peuter werd het steeds iets beter ook omdat we er achter kwamen dat het gehoor slecht was.
Als puber tja, de drempel altijd verleggen en alles doen wat juist niet mocht.
Volwassen ondanks dat alles in het begin heel zwaar was heeft zij zich er wel mooi doorheen geworsteld.
Mijn zorgenkindje is nu groot en zelf een mama och wat ben ik trots.
Mijn oudste zoon bijna 26 jaar werkt heel erg hard dat doen de andere twee trouwens ook.
Ad en dronk heel goed maar deed zijn jongste zus na door ook te huilen en niet te praten had geen speen en geen duim.
De eerste 5 jaar zijn dus voor het hele gezin heel erg zwaar geweest.
Als peuter och mama haar jonkie twee handen op één buik
Als puber erg zwaar vooral voor hem zelf, in de steek gelaten voelen.
Door dat wij naar Spanje gingen hij was wel mee en het was ook eerst zijn idee.
Maar toch eenzaam en niet gelukkig "Sorry schat""
Volwassen ja hij gaat wel goed door zijn leven heen en geniet.
Hij doet het goed en is groot en volwassen, maar voor mij blijft hij altijd mama's jonkie.
Mijn jongste zoon nu 14 jaar gaat nog braaf naar school
Ad en dronk heel erg goed en was net als de oudste en rustig en vrolijk kind.
Hij was erg gek van zijn fles en zijn speen.
Zo kun je zien allemaal anders
Als peuter praatjes maker dat is wat hij was en nog steeds is.
Vrolijk en heel erg lief, dat zijn ze trouwens allemaal alleen de jongste praat het meeste van hun allemaal.
Als puber daar zit die nu in heeft een baard in zijn keel en is erg lui.
Kan soms ook even niet met zijn emoties omgaan, maar is nog steeds erg lief.
Hoe hij zal zijn als hij wat ouder is ik heb geen idee dat zal de tijd ons leren.
En denk niet dat ik niks heb meegemaakt met mijn kinderen, ik kort het allemaal een beetje in.
Maar ik weet wel dat ik trots mag zijn op mijn kinderen hoe ze het doen ""Ik hou van ze""