Het begin van je leven

 

In mijn verhaal zal ik beetje voor beetje uitleggen hoe ik het leven ben door gekomen  .

En neem maar van mij aan dat dat niet altijd zorgeloos geweest.

Ik ben geboren en getogen in het Noorden van Nederland.

En het was bijna zomer in 1971 toen mijn ouders hun tweede dochter kregen. ( Dat was ik)

Eigenlijk hadden mijn zus en ik wel een zorgeloos bestaan.

Mijn ouders gingen scheiden en mijn zus was erg tegen alles in tijdens de pubertijd.

Dat was erg zwaar voor mijn moeder, maar gelukkig had ze veel steun van mijn oma.

Wij werden van een kwartje in één keer een dubbeltje.

Mijn moeder werkte hard om ons alles te geven en mijn oma hielp haar waar ze kon.

 

Als je nog jong bent en opgroeit 

 

Als je jong bent maak je je druk om kleine dingen.

Maar veel kinderen ( niet alle kinderen ) hebben het echt gemakkelijk.

Maar zo voelt dat dan niet, je hoofd begint over uren te maken met vragen en lessen die je leert.

Zodra je opgroeit en de pubertijd komt aanwaaien veranderd er veel in je hoofd en gevoel.

Ook lichamelijk ben je dan aan het veranderen en je interesses worden anders en je gaat anders denken.

Je leert in de meeste gevallen steeds meer, veel wordt bepaalt door je omgeving zegt men.

Het helpt misschien mee maar het is ook je karakter die meespeelt.

Geen kind is het zelfde en dus zal ook ieder op zijn eigen manier met het leven omgaan.

Je hebt kinderen die al niet gelukkig zijn als ze jong zijn, dat komt niet door een ander maar door het gevoel dat ze zelf hebben.

Mijn zus had dat dus ook, ze was ongelukkig.

Ja best vreemd want zij had echt alles, ze was mooi kon goed leren en iedereen vond haar knap en leuk.

Mijn pubertijd bestond uit een hoop stres en een stem in mijn hoofd dat ik nooit dat zou doen wat mijn zus deed.

Ons leven draaide om mijn zus en daar ging iedereen in mee.

Ze was een mooie meid maar was zo ongelukkig van binnen, hoe dat zo is gegaan dat weet echt niemand.

Het begon met boulimia en daarna anorexia, lange opnames in het ziekenhuis.

Zo zwaar om die dingen mee te maken als je nog vrij jong bent, maar ik werd er wel heel erg zelfstandig door.

Ik was best wel een brave puber maar ging al op 17 jaar samen wonen met mijn ex.

Ik had een baan als kapster en ging nog 1 dag in de week naar school.

Naar het behalen van mijn diploma dames en heren kapster werkte ik gelijk fulltime .

 

Het volwassen worden 

 

Ook dat gaat met vallen en opstaan, je gaat 10 stammen omhoog en valt dan weer 20 stappen naar beneden.

Daar leer je uit en daar wordt je sterk van zei mijn oma mij altijd.

Toen ik 17 jaar was wist ik het al zeker ik wou jong moeder worden en dan het liefst veel kinderen.

Ik stopte dus op mijn 17de met de pil we hadden een huis en alle twee werk.

Maar zwanger wordt je niet zomaar bleek naar anderhalf jaar.

Wij zijn toen ik dus 18 en een half jaar oud was met onderzoeken bezig geweest via het ziekenhuis.

Ja ik weet eht ik was nog jong dus nog tijd zat, maar wel vreemd dat ik nog nooit zwanger was geworden.

We begonnen met een tempratuur schema, zo kon je zien wanneer je wel en niet vruchtbaar bent.

Naar veel onderzoeken kwamen ze met de conclusie dat de kan klein zou zijn dat ik zwanger zou worden.

Mijn baarmoeder lag gekanteld en ik ovuleerde niet elke maand, dus ja dan moet je net geluk hebben.

Een beste schok, maar we moesten dan maar ons bezig houden met andere dingen in ons leven.

Ik verkort alles een beetje anders wordt het allemaal wel heel erg lang en zwaar.

Maar eindelijk was ik zomaar zwanger ergens in mei 1991 kwamen wij daar achter in december zou ons kindje ter wereld komen.  

Echt 8 maand lang heb ik overgegeven en was ik erg boos op de wereld poeh als ik daar aan terug denk.

Maar in november precies 4 week eerder werd onze dochter geboren.

Dat is het puntje dat je dus zeker weet dat je dus vanaf nu nooit meer zorgeloos zult leven.

 

Maar dat besef je je voor die tijd helemaal niet je bent opzoek naar het juiste en naar het geluk.

En ja naar het zorgeloze leven, die heb je dus vaak alleen maar  als je nog heel klein bent.

Want op het moment dat je kinderen geboren worden blijf je de zorgen houden ook al zijn ze de deur uit.

Ik heb vier mooie kinderen gekregen dus ik mag van geluk spreken.

Eén keer een zwanger tot een dikke viermaand wat niet goed verliep en één keer een miskraam.

Ik begreep nooit dat oma of opa zijn zo bijzonder zou zijn, pas als je het bent weet je hoe fijn dat is.

Genieten als je ze ziet en ze bij je zijn, je hebt de tijd om er dan ook echt van te geniet.

Maar ook dat is niet zorgeloos, wat is het dan ? 

Lees verder op volwassen worden misschien wordt dan alles beetje voor beetje duidelijk.

Of lees mijn blog zorgeloos leven bestaat dat echt.